میتراییک،آلفا،شعر

                                                                           کارون رود خدایان است!                                                                                                                  خون سربازانمان در شریانهایش جاری ست! بَلم رانان بر اوراق ابر و بادش نقاشی های امپرسیونیستی خلق می کنند از زند گی هاشان! و پرندگان قفقازی  لای نیزارهایش پرواز هشتی وارشان را برای جوجه های چند روزه قصه می کنند! کارون  شناسنامه ی ماست! صادره از: زردکوه کیانیان! و هر شب کهکشان راه شیری به آبتنی در آن مشغول است! و بنات النعش به یاری باقی صور پدرشان را برای تدفین در آسمان در حوضچه ای از آن غسل می دهند در کارون  این آسمان مذاب بر زمین! در سر سرای حافظه اش صدای نعل اسبان و                                                                                                                   نیزه ی مورخان و دژخیمان می پیچد! و بوی ایدئولوژی ای گُنگ در حالیکه شائمه اش را می زند نستعلیق می چمَد  کر تا فراز شَعرای یَمانی! بر تنه ی خالکوبی شده اش نعره ی شیران آواز کبکان و نگاه معصوم مادیان ها تجسمی از سنگ وصخره می یابد! آه ای خدای آفتاب! کاش برای یکبار هم که  می شد به سان پازنی برمی گشتم  رو به دنیا می خندیدم تا چون صیدی آسمان تمامی آستارگانش را بر زمین سقط نماید! برای رفتن به عروسی اعراب آندست میتراییک،آلفا،شعر...